Ukraińska prowincja czasów pokoju. W takim miejscu toczy się akcja powieści obyczajowej „Nim dojrzeją maliny”. Miejsce jest idylliczne. Zagubiony wśród pól, lasów i łąk stary dom babci Teodory to miejsce, gdzie Marta, Mijka i Lilka spędziły dzieciństwo. Siostry wracają tutaj teraz, pokiereszowane przez życie, by odpocząć, schronić się przed światem i nabrać sił.
Każda z sióstr ma swoje problemy. Marta jest w bliźniaczej ciąży, ale nikomu nie zdradziła, kto jest ojcem jej dzieci. Mijka zaręczyła się, bo nie może być wciąż sama, marzy o rodzinie. Kocha jednak nie narzeczonego, ale kogoś zupełnie innego. A Lilka niedługo udaje się w daleką podróż. By nabrać sił do dalszych zmagań z losem, wszystkie przyjeżdżają na wieś. Mała ukraińska wioska dawała im zawsze schronienie, była prawdziwym azylem.
Jakie to ważne, aby mieć dokąd wracać! Aby mieć takie miejsce na ziemi, które zawsze cię przygarnie, w którym będziesz u siebie. Symbolem takiego miejsca są dojrzewające maliny obok domy babki Teodory. Dziewczyny, które życie oddaliło od siebie, mają okazję poczuć, że wciąż są sobie bliskie. Takie magiczne miejsce powinien mieć każdy, by zaszyć się w nim, gdy jest trudno i źle, i leczyć rany. Po to, by znów mieć siłę stawić czoła kolejnym wyzwaniom.
Książka Eugenii Kuzniecowej jest jej literackim debiutem. Lektura tej ciepłej, magicznej książki każdemu dać może wytchnienie. Zakłócić tę sielankę musi jednak myśl, że dziś w małych ukraińskich wioskach trwa wojna i giną ludzie.
Źródło: https://www.taniaksiazka.pl/nim-dojrzeja-maliny-eugenia-kuzniecowa-p-1764310.html?q=nim+dojrzej%b1+maliny&sgtype=prodonecol